အေမ . . .
အေမ့ရဲ့ႏို႕ရည္တစ္စက္ႏွင့္
သားလူ႔ဘ၀ လူအျဖစ္ကို ရခဲ့ေပမဲ့
အေမ့ရဲ႕ရင္ခြင္ေအးရိပ္မွာ
ေမွးအိမ္မယ္ ႀကံရြယ္ေနတုန္း
လြန္ဆန္ဟန္႔တားလို႔မရတဲ့
ေလာကသခၤါရတရားေတြက
ေမႏွင့္သားကို
တစ္ေနရာ တစ္ဘ၀ဆီသို႔
ထာ၀ရခြဲခြာသြားခဲ့ၿပီ အေမ။
ေတာင္းပန္ေက်ေအးလို႔မရတဲ့
သားရဲ႕အတိတ္ဘ၀ ၀ဋ္ေၾကြးေတြက
ယခုဘ၀ ခဏေလးေတာင္
အေမႏွင့္ သားကို
ဆံုစည္းခြင့္ မေပးေတာ့ဘူး အေမ။
ျဖဴစင္ေအးျမလွတဲ့
အေမ့ရဲ႕ေမတၱာတရားကို
ရင္ခြင္မဲ့သားဘ၀ႏွင့္
ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားရင္း
ေနာင္သံသရာဘ၀အဆက္ဆက္
အေမႏွင့္သားအတူ ဆံစည္းခြင့္ကို
သားတုိ႔ယံုၾကည္ကိုးကြယ္တဲ့
ၿမိတ္ၿမိဳ႕နယ္ စႏၵ၀တ္ရြာလယ္က
စႏၵ၀တ္အေနာက္ေက်ာင္း
ထံုးျဖဴျဖဴ ေစတီေဟာင္းေလးမွာ
ဦးခိုက္ကာ ဆုေတာင္းရင္း
မေခၚဘဲလာ မႏွင္ဘဲ သြားတတ္တဲ့
ေလာကဓမၼတရားေတြကို
အသိဥာဏ္ႏွင့္ ပံ့ပိုးနားလည္ကာ
သားမ်က္၀န္းက မ်က္ရည္မိုးေတြကို
လူသားတုိင္း ႀကံဳမယ့္ေလာကဓံဆုိးေတြပဲလို႔
နားလည္ရင္း ေျဖသိမ့္ၿပီး
ကၽြန္ေတာ္ မငိုေတာ့ဘူး
နားလည္ပါၿပီ အေမ . . . . . . ။ ။
**********************************
(((((( ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ထုတ္၊ အမွတ္ (၃၂) ၿမိတ္မဂၢဇင္း မွ ကူးယူေဖၚျပသည္။ )))))
No comments:
Post a Comment